Plotseling je kind verliezen is zo onwerkelijk en het verdriet is zo groot. Het valt niet mee om één van de liefste mensen hier op aarde los te moeten laten. Hoe ga je verder, hoe geef je dit verlies een plaats in je nieuwe leven.
Dat gaat niet vanzelf. Het zou zo fijn zijn als er mensen om je heen staan die er voor je zijn. Als er iemand is die naar je luistert zodat jij je verhaal kan doen. Helaas is het zo dat de mensen om je heen na een paar maanden denken dat jij wel weer gewoon verder kan. De bezoekjes en berichtjes vallen stil, want het is al zolang geleden.
Maar o, wat heb jij een behoefte om nóg eens te vertellen over die laatste week van zijn/haar leven en het afscheid nemen. Want voor jouw is het nog maar zo kort geleden dat het allemaal gebeurde. Jij ziet de voorjaarsbloemen nog niet gaan bloeien, er hangt nog een sluier over alles heen.
Samen gaan we aan de koffie en ik luister als jij je verhaal verteld. Het doet je zo ontzettend goed om alles weer te kunnen vertellen ook al doet het pijn. We maken een afspraak om over een paar weken weer samen aan de koffie te gaan en dan zal ik weer naar je luisteren.