Meedenken met de cliënt is een groot deel van mijn werk. Daarvan is het volgende verhaal een voorbeeld:
Wekelijks kom ik bij een oudere dame met beginnende dementie op bezoek. Onder het genot van een kopje koffie praten we heel wat af.
Zeker in deze coronatijd is mevrouw blij met wat aandacht, haar kinderen wonen niet in de provincie en die mist ze steeds meer.
Zo kwam het dat we aan de praat raakten over een uitvaart, beter gezegd: háár uitvaart. Mevrouw kwam met de vraag of het raar is om daar nu al over na te denken. Zij wilde eigenlijk al één en ander geregeld hebben om de kinderen te ontzorgen als zij zou komen te overlijden. Of ik dan met haar mee kon gaan om het te bespreken met een uitvaartondernemer.
Ik kon haar geruststellen dat dit helemaal niet raar is. Het is juist goed om dit al bespreekbaar te maken en op papier te zetten.
Al pratende konden we veel op papier zetten en waren we voorbereid op het gesprek met de uitvaartondernemer.
Het was te zien en te merken dat dit gesprek mevrouw rust gaf; er viel een last van haar schouders. In overleg met mevrouw heb ik ook contact met haar dochters; daarvoor hebben we een groepsapp aangemaakt. Als ik tijdens mijn bezoek dingen opmerk waar de dochters ook van moeten weten stuur ik hen daarover een berichtje. Dit gaat altijd in overleg met mevrouw. Zij is erg blij dat ik ook contact onderhoud met haar dochters. En omgekeerd zijn de dochters blij met berichtjes over hun moeder. Ik zie en hoor soms dingen die mevrouw zelf vergeet te vertellen of moeilijk vindt om het te verwoorden tegenover haar dochters.
Het is mooi werk om cliënt en naasten bij te mogen staan. Mevrouw heeft veel voorbereid voor als zij komt te overlijden; zij maakt van haar nabestaanden geen spoorzoekers.
Dit werk geeft mij een zonnestraaltje aan mijn dag. Het is mooi om iemand op deze manier een stukje rust te kunnen geven.